استاندارد های اجباری جدید خودرو در ایران در سال 2025

اتو تصادفی پناهی با سال ها تجربه در زمینه خرید و فروش خودروهای تصادفی ایرانی و خارجی، به عنوان یکی از مراکز معتبر و تخصصی این حوزه فعالیت می کند. هدف ما ارائه خدمات دقیق، منصفانه و سریع در فرآیند معامله خودروهای آسیب دیده است؛ چه خودروهای قابل تعمیر و چه قابل استفاده برای قطعات یدکی.
ما با تکیه بر دانش فنی و تجربه میدانی، کارشناسی تخصصی خودروهای تصادفی را انجام داده و مشاوره حرفه ای را برای خریداران و فروشندگان ارائه می دهیم. شفافیت، اعتماد و رعایت حقوق طرفین معامله، اصولی هستند که همیشه در اتو تصادفی پناهی رعایت می شوند.
اگر به دنبال خرید یا فروش خودروی تصادفی هستید _ چه ایرانی باشد، چه خارجی _ تیم ما آماده همکاری با شماست.
a.panahi@tasadofipanahi.com
تهران صادقیه بلوار گلاب نبش بلوار چوب تراش جنب ایستگاه مترو طرشت مجتمع تعمیرگاهی سروش اتو تصادفی پناهی
شنبه تا چهارشنبه : 09:00 تا 20:00 پنجشنبه: 09:00 تا 20:00
در سالهای اخیر، موضوع استانداردهای اجباری خودرو و ارتقای سطح ایمنی، کیفیت و انطباق با الزامات بینالمللی، به یکی از چالشها و محورهای اصلی صنعت خودروی ایران بدل شده است. با افزایش تصادفات جادهای، خسارات جانی، آلودگی هوا و نارضایتی عمومی از سطح کیفیت خودروهای داخلی، دولت و نهادهای مسئول نظیر سازمان ملی استاندارد ایران و وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت)، الزام به رعایت استانداردهای جدید را در دستور کار قرار دادهاند. در این گزارش، به شکل جامع و با استناد به جدیدترین مستندات رسمی، اطلاعیهها و واکاوی واکنش بازیگران اصلی این صنعت، آخرین دستاوردها، چالشها و پیامدهای اجرای استانداردهای خودرو در سال ۱۴۰۴–۲۰۲۵ را بررسی خواهیم کرد. هدف، ارائه تصویری شفاف از الزامهای جدید، تطورات نسبت به استانداردهای پیشین، دلایل ارتقا و همچنین ابعاد ایمنی، فنی و اقتصادی این تحول مهم است.
در سال ۱۴۰۴، صنعت خودروی ایران وارد مرحله جدیدی از الزامات استانداردی شده است. پس از سالها فشار افکار عمومی و مطالبهگری رسانهها و نمایندگان مجلس، سازمان ملی استاندارد ایران اجرای استانداردهای ۸۵ گانه و بهتازگی حتی ارتقا به ۱۲۲ استاندارد را برای خودروهای تولیدی و وارداتی کشور الزامی کرده است. این استانداردها طیف وسیعی از موضوعات ایمنی، محیط زیست، کیفیت ساخت، عملکرد و امکانات رفاهی را دربر میگیرند.
جدول زیر برخی از مهمترین محورهای استانداردهای ۸۵ گانه را نشان میدهد:
دستهبندی | نمونه موارد کلیدی استانداردهای ۸۵ گانه |
---|---|
ایمنی فعال و غیرفعال | کیسه هوا (Airbag)، سیستمهای ترمز ضد قفل (ABS)، کنترل پایداری (ESC)، تست تصادف عابر پیاده، کمربند ایمنی، استحکام کابین |
تجهیزات الکترونیکی | TPMS (سیستم پایش فشار تایر)، دیلایت (چراغ روز)، اتولایت (چراغ خودکار)، هشدار انحراف از خط |
کیفیت ساخت و دوام | استحکام صندلیها و تکیهگاهها، کیفیت مواد کابین، دوام قطعات، تست خوردگی و پوسیدگی |
کنترل آلایندگی | رعایت استاندارد یورو ۵ و در آینده یورو ۶ برای خودروهای بنزینی و دیزل، مقدار مجاز آلایندهها |
امکانات رفاهی | سنسور پارک، دوربین عقب، سیستم تهویه و کنترل دما، نمایشگرهای هشدار، شیشههای ایمنی، قفل مرکزی |
ایمنی عابر پیاده | حفاظت از عابر پیاده، ضربهگیری جلوی خودرو، عدم استفاده از قطعات تیز یا برنده در نمای خارجی |
این استانداردها ذیل شمارههای رسمی ایرانی و با تطبیق نسبتاً نزدیکی از مقررات اقتصادی کمیسیون اروپا (EU) و مقررات UNECE تدوین شدهاند.
خرید و فروش خودرو چپی و تصادفی در تهران| اتو تصادفی پناهی
طبق جدیدترین اطلاعیه سازمان ملی استاندارد، مجموعه استانداردهای خودرو از ۸۵ به ۱۲۲ مورد افزایش یافته است. این ارتقا شامل الحاق الزامات بیشتری در حوزه ایمنی، زیست محیطی (موتور و سوخت)، تجهیزات اکتیو (فعال)، خودروهای هیبریدی و الکتریکی است. همچنین بازنگری در استاندارد ملی شماره ۶۹۲۴ (خودرو-تایید نوع وسایل نقلیه و قطعات و واحدهای فنی مجزا) صورت گرفته و اجرای آن از ابتدای سال ۱۴۰۵ (۲۰۲۶ میلادی) جزو برنامه است. در اکثر موارد، استانداردهای جدید به ایجاد سطح ایمنی افزوده، ارتقای فناوری و همچنین تسهیل صادرات خودرو به بازارهای بینالمللی منجر خواهد شد.
در سالهای گذشته، استانداردهای خودرو در ایران مرحله به مرحله توسعه یافته است. سالها خودروهای ساخت داخل تنها موظف به رعایت حدود ۱۱ تا ۵۵ استاندارد عمدتاً پایهای بودند که در بسیاری از موارد حتی این استاندارد کمینه نیز اجرا نمیشد. طی برنامههای راهبردی، این استانداردها به ترتیب به ۶۱، ۶۳، ۸۵ و نهایتا به بیش از ۱۰۰ مورد رسیدهاند.
جدول تطورات استانداردهای اجباری خودرو ایران
سال اجرا | تعداد استاندارد | محتوا و تغییر شاخص |
---|---|---|
۱۳۸۲–۱۳۹۲ | ۱۱ تا ۵۵ | صدا، ترمز، کمربند، چراغها، سوخت، میدان دید |
۱۳۹۶ | ۵۲ | شروع اجرای بخش بیشتری از الزامات ایمنی و آلایندگی |
۱۳۹۷ | ۶۳ | اضافه شدن موضوعاتی مثل استحکام بدنه، افزایش تستها |
۱۳۹۹ | ۸۵ | ورود ایمنی فعال، TPMS، ESC، تست تصادف عابر پیاده، تجهیزات الکترونیک |
۱۴۰۴–۱۴۰۵ | ۱۲۲ | تجهیز به فناوریهای نوین، الزامات خودروهای الکتریکی/هیبرید، کیفیت ساخت، دقت بالاتر آزمونها و پایداری زیست محیطی |
در استانداردهای پیشین (۵۵ گانه)، عمدتاً روی ایمنی ساختاری و آلایندگی تمرکز بود؛ در قیاس، استانداردهای ۸۵ گانه مولفههای ایمنی فعال مانند ترمز اضطراری، کنترل پایداری، سنسور عابر پیاده، دیلایت روز و همچنین سیستمهای هشدار دهنده راننده را نیز اجباری کرده است. جدیدترین ارتقا به ۱۲۲ مورد، موجب ملزم شدن به رعایت استانداردهای سختگیرانهتر در حوزه خودروهای برقی، تجهیزات کمکی راننده (ADAS)، کاهش ریسک آسیب به عابر پیاده، و ارتقا روند ارزیابی و آزمون دوام و عملکرد قطعات گردیده است.
ایمنی پایین خودروهای تولید داخل طی سالیان اخیر همواره محل انتقاد کارشناسان و جامعه مصرفکنندگان بوده، و آمار بالای تلفات جادهای نسبت مستقیم با کیفیت خودرو داشته است. مرگ و جراحت هزاران نفر سالانه، دولت را ناچار به اقدام اساسی کرده است.
تولیدات ایران در صورت عدم رعایت استانداردهای جدید، عملاً غیرقابل صدور به سایر کشورها (حتی همسایهها) هستند. مهمترین هدف ارتقا، همگامسازی با مقررات روز اروپا (WP.29، ECE، EC) و فراهم شدن بستر صادرات به آسیای میانه و بازارهای منطقه است.
همزمان با بحران آلودگی هوا در شهرهای بزرگ نظیر تهران، البرز و اصفهان، دولت با تصویب استاندارد یورو ۵ (و برنامهریزی گذر به یورو ۶ از ۱۴۰۶)، به اهداف محیط زیستی و کاهش ضررهای اجتماعی و پزشکی ناشی از تولید خودروهای آلاینده چشم دوخته است.
شواهد آماری نشان داده که کشورهای دارای سطح استانداردهای ایمنی بالاتر، نرخ مرگ و جرح کمتری در تصادفات دارند. الزام به نصب تجهیزات ایمنی فعال (ESC، AEB) و تست تصادف برای عابران پیاده در همین راستا کلید خورده است.
ایرانخودرو به عنوان بزرگترین خودروساز کشور اعلام کرده است که خود را موظف به تطبیق تمام محصولات با استانداردهای جدید تا پایان سال جاری دانسته و حتی برخی محصولات قدیمیتر مانند پژو ۲۰۶ تیپ ۲ را به دلیل عدم تطابق با این الزامات از خط تولید خارج کرده است. تمرکز این شرکت بر ارتقای پلتفرمهای جدید (تارا، ریرا) و توسعه محصولات هیبریدی و برقی است. همزمان، اعمال استانداردهای جدید هزینه ارزبری میانگین حدود ۲۰۰ یورو (معادل ده تا پانزده میلیون تومان برای هر خودرو) را موجب شده است.
سایپا همزمان با ایرانخودرو با پذیرش برنامه زمانبندی سازمان ملی استاندارد، الزام به رعایت کامل بسته ۸۵ گانه را پذیرفته و برخی مدلهای پرتیراژ قدیمی (مانند پراید، ریو) را حذف و روی پلتفرمهای جدیدتر متمرکز شده است. مقامهای سایپا اعلام کردند که محصولات سری شاهین و کراس (مانند رهام) مطابق با استانداردهای ۸۵ گانه طراحی و تولید میشوند.
کارشناسی تخصصی خودرو تصادفی
اثر استانداردها بر تولیدکنندگان |
---|
حذف خودروهای قدیمی و پرفروش (پژو۴۰۵، پراید، ریو، لیفان و …) از چرخه تولید |
الزام به سرمایهگذاری روی پلتفرمهای جدید و تأمین زیرساخت و دانش فنی نوین |
تشویق به داخلیسازی بیشتر برای کاهش هزینه ارزبری نصب تجهیزات استاندارد |
لزوم تغییر خطوط تولید و آموزش کارکنان برای تطابق با استانداردهای اجباری |
با اجرای استانداردهای جدید، تعدادی از مدلهای قدیمی به علت ناتوانی در رعایت ضوابط حذف شدند؛ همچنین به دلیل هزینههای مضاعف تأمین تجهیزات استاندارد، میانگین قیمت خودرو افزایش یافته و برنامهریزی برای توسعه محصولات جدید و تولید خودروهای روزآمد (مانند تارا+ یا شاهین اتومات) تسریع گردیده است. همزمان، خودروسازان تقاضای تمدید مهلت اجرای برخی آیتمهای استانداردی به علت مشکلات ناشی از تحریم یا فقدان زیرساخت را داشتهاند.
قطعهسازان فعال کشور که بخش قابل توجهی از زنجیره ارزش خودروهای داخلی را تأمین میکنند (بهویژه شرکتهای بزرگی مانند عظام، مگا، جیپی، مهرکام پارس و …) برای رعایت الزامات سختگیرانه استانداردها مجبور به ارتقای فناوری ساخت، خرید لایسنس، جذب سرمایه و آموزش فنی نیروی انسانی شدهاند. حتی برخی از قطعهسازان به دلیل نبود فناوری کافی یا توجیه اقتصادی لازم برای برخی قطعات خاص (مانند سنسورهای پیشرفته، ECU، سیستمهای امنیتی یا دوربینهای خودرو)، با چالشهای جدی روبرو هستند.
ارتقاء استانداردها فرصت ورود قطعهسازان داخلی به زنجیره تأمین خودروسازان منطقه (مانند بازار ازبکستان، ارمنستان، آسیای میانه) را هم فراهم کرده و حضور قطعهسازان ایرانی در رویدادهای بینالمللی مانند “اتومکانیکا تاشکند ۲۰۲۵” نشانه همین سیاست توسعهگرایانه است.
براساس برآورد مقامهای دولتی و صنعت، اجرای هر یک از الزامات جدید استانداردی، میانگین حداقل ۲۰۰ یورو افزایش هزینه تولید برای هر دستگاه خودرو به دنبال دارد. این افزایش هزینه اغلب به مصرفکننده منتقل میشود.
حذف خطوط تولید برخی محصولات قدیمی و فعالیتهای مرتبط با آنها خطر از دست رفتن هزاران شغل در بخش تولید و خدمات پس از فروش را داشته، اما در مقابل، سرمایهگذاری در فناوریهای نو و آموزش نیروی انسانی نقشی جبرانی ایفا خواهد کرد. علاوه بر این، قطعهسازانی که توان تطبیق با استانداردهای جدید را ندارند احتمالاً از بازار حذف خواهند شد.
ایرانخودرو در اطلاعیههای رسمی، رعایت استانداردهای ۸۵گانه و فراتر را یک ضرورت ملی دانسته و اعلام کرده که همگام با برنامه زمانبندی سازمان ملی استاندارد، تمام محصولات زیرمجموعه (از جمله مدلهای جدید مانند تارا و پژو ۲۰۷ ارتقا یافته) را به الزامات جدید تجهیز کرده است. این شرکت توقف تولید مدل قدیمی پژو ۲۰۶ تیپ۲ را نتیجه الزامات تازه میداند، هرچند دلیل حذف آن فقط اجرای استاندارد نبوده است.
در سایپا نیز تاکید بر رعایت بیشینه استانداردهای مصوب بوده و حذف خودروهایی نظیر پراید و ریو و تولید خودروهای جدید با الگوهای پلتفرم ایرانی (SP۱۰۰، شاهین و محصولات کراساوور) مصداق همین سیاست بوده است.
با این حال، هر دو خودروساز بزرگ و انجمن سازندگان قطعات و مجموعههای خودرو (IAPMA) معتقدند که برخی الزامات استانداردی (نظیر تجهیزات خاص ایمنی فعال یا الزامات زیستمحیطی سختگیرانه) به علت تحریم و نبود زیرساختهای فنی – همچون سنسورهای هوشمند – در کوتاهمدت عملیاتی نیست و خواستار مهلت بیشتر برای اجرا یا تعلیق موقت بخشهایی از استاندارد بودهاند.
واکنش تولیدکنندگان داخلی |
---|
تعهد به اجرای ۸۵/۱۲۲ استاندارد در محصولات جدید مطابق برنامه اعلامی سازمان ملی استاندارد |
توقف تولید یا جایگزینی تدریجی محصولات قدیمی (پژو ۴۰۵، پراید، ۲۰۶ تیپ ۲ و …) |
سرمایهگذاری برای داخلیسازی برخی فناوریها به منظور کاهش ارزبری |
تاکید بر همکاری با زنجیره قطعهسازان داخلی و خارجی برای تامین قطعات مورد نیاز |
تقاضا برای تعویق یا بازنگری در برخی موارد استاندارد به دلیل مشکلات فنی یا اقتصادی ناشی از تحریم |
بسیاری از مدیران صنعت، از جمله مقامات ایرانخودرو و سایپا، اذعان داشتهاند که پارهای از موارد الزامی شده حتی در اروپا یا سایر کشورهای پیشرفته اجباری نیست، یا به شکل آپشنال و تشویقی ارائه میشود اما در ایران تحت فشار افکار عمومی و مراجع قانونی، به صورت اجباری و سفت و سخت لحاظ گردیده است.
انجمن سازندگان قطعات و مجموعههای خودرو و قطعهسازان بزرگ کشور ضمن تایید ضرورت استانداردسازی و ارتقای سطح محصولات داخلی، معتقدند اجرای ناگهانی همه موارد جدید، آن هم با محدودیت شدید مالی ناشی از نرخگذاری دستوری، تحریم بانکی و ممنوعیت واردات آزاد قطعات اصلی، با مشکل جدی همراه است. این موضوع نه تنها افزایش شدید هزینه تولید را بهدنبال دارد، بلکه ریسک ورشکستگی واحدهای کوچک و متوسط قطعهسازی را در پی خواهد داشت.
افزون بر این، برخی قطعهسازان با اشاره به تجربه ناگوار استفاده از قطعات بیکیفیت یا تقلبی در بازار، رعایت کامل پروتکلهای استانداردسازی در تمام زنجیره تامین و شفافسازی بیشتر فرآیندهای تایید و نظارت کیفی را خواستار شدهاند.
واکنش مصرفکنندگان در ایران نسبت به افزایش استانداردهای اجباری خودرو دوگانه است:
بخش مهمی از جامعه، به ویژه خانوادهها و جوانان، اجرای سراسری استانداردهای روز جهانی را مطالبه کاملاً «حق» خود میدانند. تجربه تصادفات مرگبار، آمار بالای جانباختگان جادهای و شکایات مکرر از کیفیت نازل خودروهای داخلی، زمینه پذیرش اجتماعی برای ارتقای استانداردها را فراهم کرده است. این گروه از مصرفکنندگان بر این باورند که هر هزینهای که منجر به کاهش ضایعات جانی و تسهیل صادرات شود، ارزشمند است و خودروساز باید هزینه آن را بپذیرد.
در مقابل، بخش مهم دیگری از خریداران نگران افزایش بهای خودرو، حذف مدلهای اقتصادی و کاهش قدرت انتخاب مصرفکنندگان طبقات متوسط و پایین هستند. آنها بر این نکته تاکید دارند که الزام ناگهانی استانداردهای جدید، بدون توسعه همزمان درآمد خانوار یا حمایتهای مالی، منجر به کاهش دسترسی مردم به خودرو خواهد شد و ریسک انتقال بازار به سمت خودروهای دستدوم و فرسوده (با امنیت و کیفیت پایینتر) را افزایش میدهد.
در بیشتر موارد، فهرست ۸۵ گانه استانداردهای اجباری ایران با مقررات ECE و EC اروپا مقایسه و تطابق نزدیک دارد؛ گرچه در برخی جزئیات کشورهایی مانند آلمان یا ژاپن آپشنال بودن برخی فناوریها مانند رادار تشخیص خطوط، هشدار نقطه کور یا سیستمهای کمکی راننده (ADAS) را پذیرفتهاند، اما ایران مواردی را که در اروپا تشویقی یا آپشن هستند به صورت الزامی پیادهسازی کرده است. این موضوع یکی از دلایل اعتراض خودروسازان و قطعهسازان بوده است.
طبق آییننامههای فعلی، رعایت استاندارد آلایندگی یورو ۵ برای خودروهای سواری و از سال ۱۴۰۶ (ابتدای سال ۲۰۲۷ میلادی)، اجرای یورو ۶ (Euro 6) حتی برای محصولات داخلی اجباری خواهد بود. این مسیر همراستا با اروپا اما با یک بازه تأخیر اجرا میشود.
جدول مقایسه استانداردهای آلایندگی یورو در اروپا و ایران:
استاندارد | سال اجرا در اروپا | سال اجرا در ایران (قانونی) | توضیحات |
---|---|---|---|
یورو ۴ | ۲۰۰۵ | ۱۳۹۱–۱۳۹۳ | اجرا شد اما کیفیت سوخت همیشه کافی نبود |
یورو ۵ | ۲۰۰۹ | ۱۳۹۸–۱۴۰۴ | اجباری برای تمام خودروهای تولید داخل(با چالشهای اجرایی) |
یورو ۶ | ۲۰۱۴ | ۱۴۰۶ (مصوب) | پیشبینی اجباری شدن برای تولیدات داخلی و وارداتی |
مطابق آییننامه مصوب هیأت وزیران در سال ۱۴۰۴، واردات خودرو تنها در صورت احراز شرایط زیر مجاز است:
در برخی بزنگاههای صنعتی، افزایش تیراژ خودرو هدفگذاری شده (برای مثال فرمان افزایش ۵۰ درصدی تولید تا پایان سال ۱۴۰۱)، اما با سختگیری استانداردها، بسیاری از خودروهای پرتیراژ قدیمی از خط تولید حذف میشوند و فاصله هدفگذاری تیراژ با واقعیتهای تولید بیشتر میگردد.
مرکز خرید و فروش خودروهای چپی و تصادفی در تهران | اتو تصادفی پناهی
در فاصله سالهای ۱۴۰۴–۲۰۲۵، برخورداری از استانداردهای سفت و سخت، الزام ملی و یک تغییر رویکرد حیاتی بهسوی ایمنی، کیفیت، رشد صادرات، سلامت محیط زیست و توسعه پایدار صنعت است. اجرای استانداردهای جدید هرچند گام به جلو در اصلاح ساختار بازار خودروی ایران قلمداد میشود، به موازات آن چالشهایی عمده در جبهههای زیرساخت، مالی، فناوری و سیاستگذاریهای کلان (اعم از قیمتگذاری و حمایت از مصرفکنندگان طبقه متوسط و پایین) بهوجود آورده است. آینده صنعت وابسته به قدرت تابآوری در برابر این چالشها، اصلاح و بروزرسانی قوانین حمایتی برای قطعهسازان، تسهیل واردات فناوری، تعامل با نهادهای بینالمللی و توسعه فرهنگ خرید و استفاده ایمن از خودرو خواهد بود.
با اجرایی شدن الزامات جدید، صنعت خودرو ایران در آستانه دگرگونی عمیق و معنادار است – آزمونی بزرگ جهت سنجش عزم سیاستگذاران، توان صنعت، مطالبهگری جامعه و کارامدی نظام نظارتی. آینده صنعت خودرو ایران نه صرفاً در تیراژ، که در کیفیت و رضایت عمومی و تطابق با استانداردهای جهانی و اخلاق حرفهای آن رقم خواهد خورد.
ایرانخودرو در اطلاعیههای رسمی، رعایت استانداردهای ۸۵گانه و فراتر را یک ضرورت ملی دانسته و اعلام کرده که همگام با برنامه زمانبندی سازمان ملی استاندارد، تمام محصولات زیرمجموعه (از جمله مدلهای جدید مانند تارا و پژو ۲۰۷ ارتقا یافته) را به الزامات جدید تجهیز کرده است. این شرکت توقف تولید مدل قدیمی پژو ۲۰۶ تیپ۲ را نتیجه الزامات تازه میداند، هرچند دلیل حذف آن فقط اجرای استاندارد نبوده است.
در سایپا نیز تاکید بر رعایت بیشینه استانداردهای مصوب بوده و حذف خودروهایی نظیر پراید و ریو و تولید خودروهای جدید با الگوهای پلتفرم ایرانی (SP۱۰۰، شاهین و محصولات کراساوور) مصداق همین سیاست بوده است.
با این حال، هر دو خودروساز بزرگ و انجمن سازندگان قطعات و مجموعههای خودرو (IAPMA) معتقدند که برخی الزامات استانداردی (نظیر تجهیزات خاص ایمنی فعال یا الزامات زیستمحیطی سختگیرانه) به علت تحریم و نبود زیرساختهای فنی – همچون سنسورهای هوشمند – در کوتاهمدت عملیاتی نیست و خواستار مهلت بیشتر برای اجرا یا تعلیق موقت بخشهایی از استاندارد بودهاند.
واکنش تولیدکنندگان داخلی |
---|
تعهد به اجرای ۸۵/۱۲۲ استاندارد در محصولات جدید مطابق برنامه اعلامی سازمان ملی استاندارد |
توقف تولید یا جایگزینی تدریجی محصولات قدیمی (پژو ۴۰۵، پراید، ۲۰۶ تیپ ۲ و …) |
سرمایهگذاری برای داخلیسازی برخی فناوریها به منظور کاهش ارزبری |
تاکید بر همکاری با زنجیره قطعهسازان داخلی و خارجی برای تامین قطعات مورد نیاز |
تقاضا برای تعویق یا بازنگری در برخی موارد استاندارد به دلیل مشکلات فنی یا اقتصادی ناشی از تحریم |
بسیاری از مدیران صنعت، از جمله مقامات ایرانخودرو و سایپا، اذعان داشتهاند که پارهای از موارد الزامی شده حتی در اروپا یا سایر کشورهای پیشرفته اجباری نیست، یا به شکل آپشنال و تشویقی ارائه میشود اما در ایران تحت فشار افکار عمومی و مراجع قانونی، به صورت اجباری و سفت و سخت لحاظ گردیده است.
انجمن سازندگان قطعات و مجموعههای خودرو و قطعهسازان بزرگ کشور ضمن تایید ضرورت استانداردسازی و ارتقای سطح محصولات داخلی، معتقدند اجرای ناگهانی همه موارد جدید، آن هم با محدودیت شدید مالی ناشی از نرخگذاری دستوری، تحریم بانکی و ممنوعیت واردات آزاد قطعات اصلی، با مشکل جدی همراه است. این موضوع نه تنها افزایش شدید هزینه تولید را بهدنبال دارد، بلکه ریسک ورشکستگی واحدهای کوچک و متوسط قطعهسازی را در پی خواهد داشت.
افزون بر این، برخی قطعهسازان با اشاره به تجربه ناگوار استفاده از قطعات بیکیفیت یا تقلبی در بازار، رعایت کامل پروتکلهای استانداردسازی در تمام زنجیره تامین و شفافسازی بیشتر فرآیندهای تایید و نظارت کیفی را خواستار شدهاند.
واکنش مصرفکنندگان در ایران نسبت به افزایش استانداردهای اجباری خودرو دوگانه است:
بخش مهمی از جامعه، به ویژه خانوادهها و جوانان، اجرای سراسری استانداردهای روز جهانی را مطالبه کاملاً «حق» خود میدانند. تجربه تصادفات مرگبار، آمار بالای جانباختگان جادهای و شکایات مکرر از کیفیت نازل خودروهای داخلی، زمینه پذیرش اجتماعی برای ارتقای استانداردها را فراهم کرده است. این گروه از مصرفکنندگان بر این باورند که هر هزینهای که منجر به کاهش ضایعات جانی و تسهیل صادرات شود، ارزشمند است و خودروساز باید هزینه آن را بپذیرد.
در مقابل، بخش مهم دیگری از خریداران نگران افزایش بهای خودرو، حذف مدلهای اقتصادی و کاهش قدرت انتخاب مصرفکنندگان طبقات متوسط و پایین هستند. آنها بر این نکته تاکید دارند که الزام ناگهانی استانداردهای جدید، بدون توسعه همزمان درآمد خانوار یا حمایتهای مالی، منجر به کاهش دسترسی مردم به خودرو خواهد شد و ریسک انتقال بازار به سمت خودروهای دستدوم و فرسوده (با امنیت و کیفیت پایینتر) را افزایش میدهد.
در بیشتر موارد، فهرست ۸۵ گانه استانداردهای اجباری ایران با مقررات ECE و EC اروپا مقایسه و تطابق نزدیک دارد؛ گرچه در برخی جزئیات کشورهایی مانند آلمان یا ژاپن آپشنال بودن برخی فناوریها مانند رادار تشخیص خطوط، هشدار نقطه کور یا سیستمهای کمکی راننده (ADAS) را پذیرفتهاند، اما ایران مواردی را که در اروپا تشویقی یا آپشن هستند به صورت الزامی پیادهسازی کرده است. این موضوع یکی از دلایل اعتراض خودروسازان و قطعهسازان بوده است.
طبق آییننامههای فعلی، رعایت استاندارد آلایندگی یورو ۵ برای خودروهای سواری و از سال ۱۴۰۶ (ابتدای سال ۲۰۲۷ میلادی)، اجرای یورو ۶ (Euro 6) حتی برای محصولات داخلی اجباری خواهد بود. این مسیر همراستا با اروپا اما با یک بازه تأخیر اجرا میشود.
جدول مقایسه استانداردهای آلایندگی یورو در اروپا و ایران:
استاندارد | سال اجرا در اروپا | سال اجرا در ایران (قانونی) | توضیحات |
---|---|---|---|
یورو ۴ | ۲۰۰۵ | ۱۳۹۱–۱۳۹۳ | اجرا شد اما کیفیت سوخت همیشه کافی نبود |
یورو ۵ | ۲۰۰۹ | ۱۳۹۸–۱۴۰۴ | اجباری برای تمام خودروهای تولید داخل(با چالشهای اجرایی) |
یورو ۶ | ۲۰۱۴ | ۱۴۰۶ (مصوب) | پیشبینی اجباری شدن برای تولیدات داخلی و وارداتی |
مطابق آییننامه مصوب هیأت وزیران در سال ۱۴۰۴، واردات خودرو تنها در صورت احراز شرایط زیر مجاز است:
در برخی بزنگاههای صنعتی، افزایش تیراژ خودرو هدفگذاری شده (برای مثال فرمان افزایش ۵۰ درصدی تولید تا پایان سال ۱۴۰۱)، اما با سختگیری استانداردها، بسیاری از خودروهای پرتیراژ قدیمی از خط تولید حذف میشوند و فاصله هدفگذاری تیراژ با واقعیتهای تولید بیشتر میگردد.
در فاصله سالهای ۱۴۰۴–۲۰۲۵، برخورداری از استانداردهای سفت و سخت، الزام ملی و یک تغییر رویکرد حیاتی بهسوی ایمنی، کیفیت، رشد صادرات، سلامت محیط زیست و توسعه پایدار صنعت است. اجرای استانداردهای جدید هرچند گام به جلو در اصلاح ساختار بازار خودروی ایران قلمداد میشود، به موازات آن چالشهایی عمده در جبهههای زیرساخت، مالی، فناوری و سیاستگذاریهای کلان (اعم از قیمتگذاری و حمایت از مصرفکنندگان طبقه متوسط و پایین) بهوجود آورده است. آینده صنعت وابسته به قدرت تابآوری در برابر این چالشها، اصلاح و بروزرسانی قوانین حمایتی برای قطعهسازان، تسهیل واردات فناوری، تعامل با نهادهای بینالمللی و توسعه فرهنگ خرید و استفاده ایمن از خودرو خواهد بود.
با اجرایی شدن الزامات جدید، صنعت خودرو ایران در آستانه دگرگونی عمیق و معنادار است – آزمونی بزرگ جهت سنجش عزم سیاستگذاران، توان صنعت، مطالبهگری جامعه و کارامدی نظام نظارتی. آینده صنعت خودرو ایران نه صرفاً در تیراژ، که در کیفیت و رضایت عمومی و تطابق با استانداردهای جهانی و اخلاق حرفهای آن رقم خواهد خورد.